Geldiğine Kandım

Eksik yaşıyorum kendimi bazen de yalan !!!
İşine gelmiyor kelimeleri üstüne giyinmek utancımın..
Tüm çift haneli yalnızlıkların rotası içime doğru işgal halinde..
”Keşke yüreğimin dudak büküsü ile bir ” gitme ” daha koyabilseydim yoluna”
Keşke avazımı kurşuna dizebilseydim kaskatı soğukluğuna,
Onurumu provoke edebilseydim önünde yar..
Bakışlarıjmın ellerine, gözlerini sürebilseydim kıyına demir atarak
Biliyorum gidemezdin…
”Şimdi yenik bir çocuk gibi bilyelerini karşı mahallenin çocuklarına kaptırmış
bir hükmün sancısı çalıyor kapımı”
Sensiz ziyanlardayım avuntusuz çağlamaların vaktinde..
Büyük hikâyelerin kötü kahraman’larına yenildi düşlerim.
Parmak uçları münafık sözlere mühürlendi tozlu sayfalarımın.
İntihar kokuyor ellerim en pis biçimde…
Hadi bakışları keskin gülüşünle kaldırsana enkazdan aklımı yar …
Ne var yani, böyle mi olur yangın yeri yedikleri
Böylemi kaybedilir, en iyi bildiğin oyun insanın…?
Son defa bağdaş kurup, otursana yüreğin orta yerine yar…
Başrolü ölür mü bir filmin
– ki sen son satırı olmak istiyorsun sözlerimin…
Aminler dilendim ardından tüm dualarımın hüznüyle
Yokluğunun en risalesi yenik hecelenirini saldım ardından…
Ne Yazık katli içimizdeki cellada kaldı
Kendimize adadığımız müebbet sevgimizin
Gelişlerinin sevincini mısralara dökemediğim yanım..
Bilesin gidişine kanıyorum…
Geldiğine kandığım gibi…