Kutsalım

Kaybetmelerden bahsediyorsun sevgili. Bilmediğin onca kaybım var ki… Anlatamadım. Anlatsaydım şükrü dilinden düşürmeyecektin. Şükür diyorsun şimdi beni kayıplarına eklerken… Daha önce türlü türlü yanılgılarım oldu, büyük bedeller ödediğim de gülüp geçtiğim de… Sevdiğim de oldu benim, acaba bu aşk mı dediğim de… Şimdi madem sana açık olma vakti sevgili, söyleyeyim her bir şeyi. Bugüne dek doğru dürüst kendim olabilmiş değilim kimsenin yanında, kime ne yetecekse kim ne bekliyor, ne istiyorsa o olmaktan öteye geçemedim ben. Neden dersen eğer çünkü ben sanılanın aksine çabuk kırıldım ve kendimi kuytulara köşelere kaldırdım. Aşık oldum sandım ulan ben! Oysa birini çok sevmek istiyordum, hazırdı o sevgi bende, acaba o mudur diyerek içimdeki aşkı yüklediklerim de oldu. Hani tanımadan, bilmeden aslına bakarsan daha çok önemsemeden yaptım bunu. Benden ekledim gitti, zaman geçtikçe anlıyorsun ki aşk falan değildi. Ben sadece içimdekileri bir surete oturtmak istedim.Olan biten her haltı kendi içimde yaşadım, karşımdakinin layıklığına bakmadan, umursamadan. Mesele bana layıklığıydı ya da benim aşka layıklığım. Şimdilerde düşünüyorum da aşk değilmiş boş anlamdırmalar, kendime ispat etmek gayesiymiş benimki. Bu kadar pisliğin, yozluğun içinde de sevebilir miyim telaşı, okuduğum şiirlerin, dinlediğim şarkıların içindeki aşkın ben daha alasını yaşarım kaygısı, afilli, edebi cümlerle anlatabilirim bile iddiası. Öyle değilmiş işin aslı. Hani biri kalbine dokunduğunda sahiden gık diyemiyormuşsun meğerse, ergen duygusallığının ötesinde bir şeymiş. Benim olmazsan ölürüm değilmiş, bütün bencillikleri, aidiyetleri unutturan bir şeymiş aşk. Yanılmışım ulan! Aşk benden ibaret olmanın aksine benim çok dışımda bir şeymiş. “Seni seviyorum” u nasıl söyleyeceğim acabaları, doğru zamanları yokmuş, başka bir şey diyeceğini sanarken onu diyivermekmiş. Şimdilerde ödüm kopuyor kuytularımdaki çocuk ayyuka çıktı diye değil… Şimdilerde ödüm kopuyor, benden gideceksin diye değil… Şimdilerde ödüm kopuyor başka birini seveceksin diye değil… Gidersin, seversin de incinirsin diye ödüm kopuyor… Sevmesini iyi bilirim diyen ben, bir boktan haberim olmadığını anlıyorum. Kıskanıyorum evet doğru ama daha çok riyakar, talepkar bencilliklere kızıyorum. Gör diye bekliyorum, görüyorsun, gülümsüyorum… Bu işin uzatılır yanı yok sevgili, aşık mıyım bilmiyorum çünkü ben bütün bildiklerimi sende unutuyorum ama ödüm kopuyor, sırf sen incinirsin diye. Ben, ben incinir miyim gidişinde… Onu bilmem de senden sonra bir daha incinmem onu biliyorum. Soğukkanlı yanlarım bir katilinki gibi lakin sen incinirsin diye ödüm kopuyor… Sen incinirsen eğer ve bilirsem bunu, görürsem, duyarsam, incitirim, gibilerden arınır katilin olur, uğruna cinayetler adarım, gözümü kırpmaksızın… Sen de bunu bil benim kutsalım.

Farklardan bahsediyoruz seninle sık sık… Evet,ikimiz de çok farklıyız. Ben,sen yanımdayken değerini bilmeye çabalarken, sen benden sonra anlayacaksın.