Vakit

Ben kaleme dokunmak istedikçe uzadı zaman,
kelimeler çoğalarak karıştı içimde.
Ben yazmak istedikçe bi’şeyler alıkoydu beni,
o bi’şeyler alıp uzaklaştırdı harflerin büyülü dünyasından.
Derken çıktım bildiğim hislerin odağından.
Hayatın ve gerçeklerin ortasına düştüm.
Yadırgadım önce, ama sonra sevdim.
Hatta bir ara “özlediğim, beklediğim,
aradığım bu imiş” dedim büyük seslerle.
Bu sevinçle karışık geçti gerçeklere alışma ve onları yaşama evresi.

Günler daha kısa ve serin, geceler daha uzun ve uykuda geçti.

Vakit kalmadı aynalara. .

Düşlere, rüyalara vakit kalmadı..