Kendime Küsmüşlüğüm Yar

Yüregim Azapta…
Kelime Hatasi Yapiyorum Alfabemden Izinsiz…
Sinemde Namlusu Paslanmis Silah Hürriyetinde Can Cekisen Ben/ligim..
”Kendim Kendime Küsmüs/lügüm Yar…”
Yol Yok Gönülsüz Yolculuguma
Seher Vakti Düsürdüm ”Sen” Sen Diyen Her Zerrem-e
Ihtimal Kusuyorum Çaresizce Kendime..
Sifatimi Bozdum Kanat Kiran Yanimin Tümcesiyle..
Oysa Kiran Ben/ken Kendimi Sende
Kirilanda BEN Kiranda BEN..
Tutulasi Yok Olmus EL/lerimin Avuc Içleri
Medet Umdugum Can Hatrina Dua’ Tadinda Kalkan Elleriminden Iki Çift Söz Düs/ürdüm Yok/luguna Yar
Gölgesiz Kalan Bedenimle Kavgada Ruhum En Kanlisindan
Kaybetmeye Endekslenmisim Riza’si Olmadan Ciktigim Her Savastan..
Esir Düs/müsüm Hiçligime..
Nakarat Eksikliginde Yüregim, Ne Yasamasi Caiz Nede Katli Sensiz…
Kelamim Vefasizliktan Gam Vuruken Kalemime
Seke Seke Düs/üyorum SEN Diye Dikis Attigim Kalbimden..
Sabirdan Tas Yalandan ”ASK” Yaptim Girdap Besleyen Zamana
Cinayet Hayali Giyindim Sana Susuyan Bu Masal’da
Bit/tim..Ama Gidemedim..
Dedimya Ne Yasamasi Caiz Nede Katli Sensiz Yüregimin…