Sevgiliye Mektup

Doğru diye bildiğinin yıllar sonra yanlışa dönüşmesi de

-Dünya-ya dahil.
Bugün günlerden kanmışlık
Bugün günlerden inanmışlık
Bir o kadar yanılmak günlerden bugün.
Hiç bitmez sandığım hikayemin başladığı gündü bugün.
Ama kaç yaşına gelirsen gel

Gözüne mil çekilince anlamıyor insan

Bazı şeylerin gerçekle alâkasının olmadığını.
Verilen sözlerin aslında tutulmadığını.
Basiret bağıdır belki
Çok inanmışlık belki..
Bilemiyorum.
Bildiğim bugün günlerden çokça hayâl kırıklığı.

-Değer taşıyan tek hikâye bedelini ödediğindir-dedi arkadaşım.

Ödedim.
Değdi mi..
Değer miydi derken
Yerin yedi kat dibini ziyaret edince anlıyorsun.
Değmedi!

Bir hikâye var yıllarca süren..

Sonunda üzüleni sadece ben.
Öyle birşey ki emin olduğun yerde

Adının esamesi yok.
İçinde ama bir o kadar da içine
Sinmediği,

Kendini tanımadığın
Hikâyede hiç olmasaydım diyorsun.
Bir kadın ..
Bir hikâye..
O kadınla bir ömür eskimeyi istemek..
Üzerine yakışan seni saran şık bir elbise gibi yaşadıkça taşımak isterken o kadını,
Keşkelerin birikmiş,

En afillisinden bir keseye doldurmuşsun hepsini,

Omuzundaki fillerle taşıyorsun.
Ne yük ama!

-Bak şurası içimin içime sığmadığı yer.
-Bu geçtiğimiz sokak.
-Burası beni beklediği durak.
-Bu bindiğimiz otobüs.
-Şurası bana sözler verdiği yer.
-Bu içinde bulunduğum hikâye.
-Bu içine sinemediğim hikâye.
-Bu yarım kalan hikâye.
-Bu yarım hikâye.
-Bu hikâye.
-Hikâye!-
Bugün benim
…
-Bugün- diyordu içim bir gün,

-yeniden doğdun

-diyordu,

inandım.
Sabah vapura binip tarifsiz bir mutlulukla evine dönerken,

İyi ki hayatında olduğu yalanına inandırıyor seni pervasızca.
Deniz sanki başka güzel kokuyor o an.
Sen o gün

-milatın-

Olduğu için doğdu sanıyorsun güneş.
Senin için akıyor sanıyorsun trafik.
Vapurda karşında oturan bebek sen mutlusun diye sana tatlı tatlı güldü sanıyorsun.
Yaşadıklarının hafızana kazınmasını lütuf sayıyorsun.
Ne de çok yanılıyorsun.
Bak! güneş halâ her gün yeniden yeniden doğup batıyor.
Ve unutmadığın her şey sana belâ olarak yetiyor.
İnsana hafızasından alâ düşman yok.
Anılardan kaçamıyorsun.

Anladım.
Zamanın deva olamadığı tüm yaralarıma -Bu bana şifadır- diye bilip sarıldığım Kadının açtığı yaraya ilaç yok.
…

Bugün 26 kasım.
Bugün dünyam dediğimin dünyamı başıma yıktığı gün.
Sonrası mı?
Yok!